چگونه كسانى كه ٢ بار به دليل 'حرام شرعى' از رهبرى تذكر گرفته اند خود را [مجلس] انقلابى مى نامند؟

مسيح مهاجرى در جمهورى اسلامى نوشت:

بعد از آنکه رئيس‌جمهور روحاني در آستانه سالروز رحلت پيامبر اکرم و شهادت امام حسن مجتبي عليهماالسلام مطالبي درباره صلح امام حسن مطرح کرد، عده‌اي به جاي انتقاد از او، متوسل به اهانت شدند و با مقاله، سخنراني، توئيت، برگزاري همايش و حتي از تريبون مجلس به او تاختند. بعضي از اين افراد، از اينهم تجاوز کردند و رئيس‌جمهور را مستحق اعدام دانستند. در پاسخ به اين اهانت‌ها و تهديدها، رهبر انقلاب اسلامي، روز شنبه اين هفته گفتند:

هتک حرمت حرام است و با انتقاد تفاوت دارد، ضمن اينکه امروز کشور بيش از هر زمان ديگري به همکاري و اتحاد و انسجام نياز دارد. ممکن است انتقاد درستي داشته باشيد، انتقاد کنيد اشکالي ندارد اما انتقاد با اهانت و هتک حرمت متفاوت است. اين کار غلط است. اينگونه رفتارها و هتک حرمت، روش آمريکائي‌هاست که در مناظره‌ها و کارهاي مطبوعاتي، خود را در دنيا رسوا کرده‌اند تا جائي که يک شخصيت برجسته سياسي آنها مي‌گويد دنیا با هراس و تحقير به ما نگاه مي‌کند. روش ما اسلامي و قرآني است، يعني انتقاد بيان مي‌شود اما هتک حرمت انجام نمي‌گيرد.

اين، دومين بار است که رهبري در عمر 5 ماهه مجلس يازدهم، نمايندگان اين مجلس را مورد عتاب قرار داده و روش بعضي از آنها را حرام شرعي اعلام مي‌کنند. عده‌اي از نمايندگان، بعد از آنکه رئيس‌جمهور را به اعدام تهديد کرده و در قم با گرد آوردن عده‌اي از افراطيون در همايشي خواستار استيضاح او شدند، طرح استيضاح را در مجلس مطرح و ده‌ها نفر نيز آن را امضاء کردند. در خارج از مجلس نيز بعضي‌ها با قلم و بعضي ديگر با سخن، تا توانستند نسبت به رئيس‌جمهور بي‌حرمتي کردند. اين اقدامات بود که موجب واکنش رهبري شد و ايشان صريحاً اين روش را غيراسلامي، حرام و روش آمريکائي دانستند و مرتکبين را از اين قبيل اقدامات نهي کردند.

اکنون در ميان گذاشتن يک سؤال و يک توصيه را لازم مي‌دانيم.

سؤال اينست که افرادي که مکرراً مرتکب حرام شرعي مي‌شوند و به توصيه رهبري هم عمل نمي‌کنند، چگونه صلاحيت حضور در مجلس را دارند؟ و چگونه خود را انقلابي مي‌دانند؟

اين افراد، مي‌دانند شرايط کنوني کشور بسيار حساس است و نبايد برخلاف اتحاد و انسجام سخن گفت و اقدامي کرد. با اينحال، دقيقا برخلاف اتحاد و انسجام عمل مي‌کنند و سخن مي‌گويند و همايش بدون مجوز و خلاف امنيت برگزار مي‌کنند و بالاترين مقام اجرائي کشور را به جرم اظهارنظر به اعدام تهديد مي‌کنند و براي استيضاح او تا جمع‌آوري امضا پيش مي‌روند. اينان که با الفباي امنيت آشنائي ندارند، چگونه خود را شايسته حضور در مسند قانون‌گزاري و تأمين امنيت کشور مي‌دانند؟ رئيس‌جمهور، چيزي برخلاف اسلام نگفت بلکه همان نرمش قهرمانانه موردنظر و عمل رهبري را در پرتو سيره امام حسن مجتبي عليه‌السلام تفسير کرد. کساني که اين تفسير را قبول ندارند مي‌توانند آن را بدون توسل به اهانت و تهديد با تکيه بر منطق و استدلال رد کنند نه اينکه با انتشار کليپ‌هائي در فضاي مجازي، رئیس‌جمهور را به معاويه تشبيه نمايند و فحاشان را عمارهاي زمان بنامند!

توصيه ما به اين افراد اينست که خطاهاي گذشته را جبران کنيد. منظور اين نيست که از رئيس‌جمهور يا هرکس که به او اهانت کرده‌ايد عذرخواهي کنيد. نه آنها به اين عذرخواهي نيازي دارند و نه اين عذرخواهي مشکل شما را برطرف مي‌کند. کار درست اينست که قلم‌ها و زبانهايتان را به زيور عفت و اعتدال و انصاف آراسته کنيد. در آنصورت، مي‌توانيد به اين سفارش رهبري که گفتند: «روش‌ ما اسلامي و قرآني است، يعني انتقاد بيان مي‌شود اما هتک حرمت انجام نمي‌گيرد» عمل کنيد و اين، بهترين راه جبران است.

امروز، جامعه ما نيازمند رعايت اخلاق اسلامي است. اين، درست نيست که عده‌اي چه در مجلس و چه در خارج از مجلس تحت عنوان زيباي انقلابي‌گري شعار مرگ بر آمريکا بدهند ولي با ديگران به روش آمريکائي‌ها برخورد کنند. شعار عليه آمريکا لوازمي دارد که يکي از آنها پاي‌بندي به اصول و ارزش‌هاي اسلامي و ضوابط اخلاقي در برخورد با ديگران است. فقط در صورت رعايت اين اصول و ضوابط و ارزش‌هاست که مي‌توانيد خود را انقلابي بدانيد.